یهودا
مرا بازیچه خودساخت چون موسی که دریا را
فراموشش نخواهم کردچون دریاکه موسی را
نسیم مست وقتی بوی گل می دادحس کردم
که این پروانه پرپر می کندیک روز گل هارا!
خیانت قصهء تلخی است امااز که می نالم؟
(خودم)پرورده بودم درحواریون یهودارا
خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست
چه آسان ننگ می خوانندنیرنگ زلیخارا!
کسی را تاب دیدارسرزلف پریشان نیست
چراآشفته می خواهی خدایاخاطرمارا؟!
نمی دانم چه نفرینی گریبانگیر مجنون است
که وحشی می کندچشمانش آهوهای صحرا را!
چه خواهدکرد باما عشق؟!پرسیدیم وخندیدی
فقط با پاسخت پیچیده ترکردی معما را